09-06-2018 Phnom Penh: Killing Fields en Genocide Museum

Vandaag hebben we een Tour met een gids en per tuktuk en worden we om 8.00 uur opgehaald. Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt stonden beiden al op ons te wachten buiten het hotel toen we klokslag 8.00 uur klaar waren. We reden de 15 km naar de Killing Fields met de tuktuk dwars door Phnom Penh en ondanks de drukte voelen we ons geen moment onveilig. De chauffeur rijdt goed en bekwaam en de gids probeert ons de nodige informatie te geven over waar we rijden. Soms is hij vanwege de herrie moeilijk te verstaan, maar desondanks hebben we ook een heel gesprek over Astma, allergieën en benauwdheid en dat allemaal al om 8.00 uur ‘s morgens.....

Tegen 8.30/8.45 uur arriveren we bij de Killing Fields en zijn een van de eerste bezoekers. Door heel Cambodja verspreid liggen 343 Killing Fields, massagraven met mannen, vrouwen en kinderen die vermoord zijn. Onze gids leidt ons rond en vertelt uit eigen ervaring veel over de historie en gebeurtenissen die geleid hebben tot deze verschrikkelijke hoeveelheid doden, 3 miljoen wordt gezegd door overlevenden, 1 miljoen beweert de regering. De omvang en wreedheid in de jaren 1975-1979 zijn ongekend en zeker ook te vergelijken met de oorlogsmisdaden in WO II. Je vraagt je af of we leren van voorgaande oorlogen, het lijkt er nog steeds niet op......

Onze gids was 10 jaar oud tijdens deze periode, is met zijn familie gevlucht naar het noorden en weer terug gegaan naar Phnom Penh, heeft voor zijn leven moeten rennen, heeft een doodswens gehad zodat hij geen pijn en ellende meer zou hebben maar heeft de moeilijke jaren toch overleefd. Veel van zijn familieleden zijn gedood en het feit dat het nog steeds niet duidelijk is hoe dit zo heeft kunnen gebeuren, maakt hem boos, bitter, wantrouwig en erg teleurgesteld in zijn eigen land moor ook in bijvoorbeeld de UN en de westerse landen. In zijn ogen zijn er dingen gebeurd die opgehelderd en boven tafel moeten komen, maar op de een of andere manier gebeurt dit nog steeds niet.

De aanblik van de velden waar na zware regenbuien of in het regenseizoen nog steeds botten naar boven komen drijven, het monument met de overblijfselen van zovele botten en schedels en het Genocide Museum waar we na de rondleiding bij de Killing Fields zijn geweest, hebben veel indruk gemaakt en mij in ieder geval weer wat informatie gegeven, die ik in mijn jeugd niet echt heb mee gekregen .

We werden tegen 12.30 uur afgezet in de buurt van het Koninklijk Paleis en het Nationale Museum waar we na de lunch naar toe wilden. Tijdens de lunch regende het even flink, maar daarna was het weer droog en was het paleis, dat om 14.00 uur voor bezichtiging open ging, op loopafstand te bereiken. Hier bezochten we allerlei verschillende panden waar we al dan niet binnen konden kijken naar tentoon gestelde voorwerpen van de koninklijke familie. Het Nationale Museum viel ons tegen. De tentoonstelling sprak ons niet zo aan en we waren behoorlijk moe, dus besloten we al snel ergens iets te gaan drinken, waarna we ons tegen 17.00 met een tuktuk, die we volgens mij weer veel te veel moesten betalen, bij het hotel af lieten zetten. We hadden geen zin meer om op zoek te gaan naar een restaurant en besloten in ons hotel te blijven en hebben heerlijk gegeten. Morgen weer op pad....