28-12-2016 naar Foster en Wilsons Promontory National Park

Volgens onze dochter Steffie, die vorig jaar rond deze tijd in Australië in deze omgeving zat, was Wilsons Promontory National Parking een absolute must.......en wat doe je dan? Dan volg je die raad op. Daarom besloten we de afstand naar Foster zonder onderbrekingen met uitzondering van een lekkere verse kop koffie te doen. We stonden vroeg op en zaten na het ontbijt om 9.15 in de auto. De dag begon met zon, maar na een uurtje rijden werd het steeds grijzer en begon het te regenen. De temperatuur bleef eerst tegen de 24-25 graden, maar hoe dichter we bij Foster kwamen hoe meer hij zakte en bleef steken op 21 graden. Het waaide niet tot nauwelijks en de vochtigheidsgraad in de lucht was erg hoog en alles voelde klam aan. De rit verliep snel en bracht ons via de Wetlands, een moerasachtig gebied, in een wat vlakkere omgeving. Het lijkt hier een wat minder druk bevolkt deel van Australië en de Highway voerde ons dwars door een paar stadjes. Het lijkt erop dat het levenspeil hier heel behoorlijk is. Er staat af en toe een bouwvalletje, maar meestentijds zien de huizen er eenvoudig en redelijk goed verzorgd tot groot en met veel land erom heen uit.

Tegen 12.30 kwamen we bij ons hotel aan en gelukkig konden we onze spullen op onze kamer zetten en reden we na een heerlijke lunch naar Wilsons Promontory National Park waarvan de ingang op 35 km rijden van Foster ligt en waar we nog eens 35 km verder bij het " centrum" tegen 14.30 aankwamen. Hier is een grote camping, informatiecentrum en een winkel van waaruit de zee en strandliefhebber na een korte wandeling op het strand staat. Ook kun je vanaf hier en vanaf andere plekken in het park kortere, langere en meerdaagse wandelingen maken en in het park overnachten . Het is er prachtig , er zijn veel strandjes en ook al regende het nog even toen we uitstapten, toen we aan onze, weliswaar korte wandeling bergop begonnen, klaarde het op en begon het zonnetje te schijnen. De temperatuur liep meteen op en het werd al gauw 28 graden, waardoor het wandelen best even pittig was. Het uitzicht was heel erg mooi en dus de inspanning waard. We besloten op de terugweg nog een keer uit te stappen en een wandeling naar een strand te maken. Doordat het harder was gaan waaien, voelde de zandkorrels als kleine messteken in je kuiten en leek het veel op zandstralen.....Na dit korte wandelingetje, het was ondertussen 17.15, zijn we naar ons hotel terug gereden en stak er voor onze auto nog een Wombat over, een van de weinige Wildlife dat we tegen komen. In ons hotel hadden we een tafeltje besproken en bleken we de enige gasten te zijn, voor wie de eigenaar heerlijk gekookt heeft.

Een mooie dag gehad en zeer de moeite waard om het advies van onze dochter op te volgen. Ook nog een mooi nieuw woord geleerd: tailgating......ofwel bumperkleven

Morgen weer verder richting Melbourne....